Yeni Gelin Ayşe Korkuyor

Katil zanlısı yardım ediyor gibi davranmış

Ayşe Nazlı'nın arkadaşı Özlem Ö'ye attığı mesajların kendilerine geç iletildiğini belirten baba Kınacı, bu sürede buluştukları İmal'ın soğukkanlılıkla yardım etmeye çalışıyormuş gibi göründüğünü belirtti. Kınacı, şu ifadeleri kullandı:

"13 Şubat Cumartesi günü Özlem bana kızımın gönderdiği mesajlardan bazılarını attı. Mesajların geldiği numarayı hemen aradım ancak kapalıydı. Bir gün sonra tekrar aradım ve bu sefer telefon açıktı. Karşımdakine kim olduğunu sorduğumda 'Taylan' şeklinde cevapladı. Biz onun cani olduğunu bilmiyorduk. Bana telefonda, 'Kızını parkta gördüm ve ağlıyordu. Teskin etmek için yanına oturdum ve konuştuk. 'e saate kadar arkadaşım gelecek diyerek ayrıldı' dedi.

'Hatta yardımcı olduğu için kendisine teşekkür ettiğim gibi cebine para koymayı bile düşündüm'

Ben de Ürkmez'e gittim ve Taylan'la buluştum. Kızımı son gören o olduğu için beraber karakola da gittik. Hatta yardımcı olduğu için kendisine teşekkür ettiğim gibi cebine para koymayı bile düşündüm. İzmir'e dönerken yeniden beni arayıp, evine misafir etmek istediğini söyledi. 16 Şubat Salı günü bir duyum alıp almadığını sormak için bir kez daha aradığımda, 'İnşallah bulacağız abi' dedi. Aynı günün gecesi Özlem, kızımın kendisine 13 Şubat'ta o caniyle nasıl mücadele ettiğini gösteren mesajları attı. Mesajlarda konum, fotoğraf ve ses kayıtları vardı. Hemen bölgeye gittik ve aramaya başladık. Bizi yanıltan Özlem oldu. Ona kızımı sorduğumda 'Bilmiyorum' dedi. Bu mesajları bize hemen atsaydı belki de kızımı canlı olarak bulabilirdik." 

'Zanlının yalan söylediği mesajlarlaa kanıtlandı'

Baba, katil zanlısı İmal'ın ifadesinde "Ayşe Nazlı ile kendi rızasıyla birlikte olduk" diyerek yalan söylediğini, bunun mesajlar ve ses kayıtlarıyla kanıtlandığını vurguladı. Kınacı, "Eşimle sürekli Ürkmez'e gidip geldik. Dedektif gibi tüm belgeleri hazırlayıp, polise sunduk. Ekipler de kendi çocukları gibi ilgilendiler. Perşembe gecesi polislerle birlikte olay yerine gittik. Bir gün sonra eşimle kaldığımız otelin lobisinde bir kadın, 'Ceset bulunmuş' dedi. Hemen olay yerine gittik ve cenazeyi gördük. 20 senedir saçının teline kıyamadığım kızımın ölüsünü gördüm. Allah hiçbir ebeveyne o görüntüyü görmeyi yaşatmasın. Cani verdiği ifadede kızımızın kendisiyle rızasıyla birlikte olduğunu söylemiş. Ancak bu doğru değil. Arkadaşına gönderdiği belgelerde isyan ettiği açık olduğu gibi Özlem'e adeta yalvarıyor. Bulunduğu yerin konumunu, fotoğrafını ve ses kayıtları atıyor. O cani, kendini kurtarmak için kızımın onuruna dil uzatıyor. Biz çocuklarımızı Türk örf ve adetlerine göre yetiştirdik. Kızımız, bizim boynumuz yere eğilmesin diye bu mesajları göndermiş. Özlem'i de kızımdan ayırmam. Haftada birkaç gün biz de kalırdı. Ancak tamamen onun ihmalkarlığı var" diye konuştu.

'Kızımın cenazesini tek parça halinde bulduğuma da şükrediyorum'

Katil zanlısı İmal'ın en ağır cezayı alması için mücadele vereceklerini belirten acılı baba, "Bu caninin 'de yaralamadan cezaevine girdiğini ve uyuşturucu kullanan biri olduğunu öğrendik. Kızıma da uyuşturucu verdiğinden adım gibi eminim. Allah kimseye evlat acısı vermesin. Başka şekilde de hayatını kaybedebilirdi ama bu çok acı. Kızımın cenazesini tek parça halinde bulduğuma da şükrediyorum. Başka aileler yanmasın. Bu adamın en ağır cezayı almasını istiyorum" dedi.

“Ölmeden önce insanın bütün hayatının gözlerinin önünden geçmesi gibi, hayatımın bütün kelimeleri ses, söz, harf, şekil cümbüşü içinde aklımdan gelip geçiyor. Kısacık bir an içinde göz kamaştırıcı bir parıltıyla yanıp sönüyorlar. Daha önce bu kadar çok kelimeyi bir arada görmemişim. O kadar çok.”
Sevim Burak’ın yarım kalan projesi üstünde çalışarak Ford Mach I romanını yayına hazırlayan; “A’dan Z’ye Sevim Burak” kitabını ve Feride Çiçekoğlu’nun “kendi başına bir senaryo okulu, bizim sinemamız için eşsiz ve benzersiz bir senaryo, bir başyapıt” olarak adlandırdığı Korkuyorum Anne filminin (Reha Erdem’le birlikte) senaryosunu yazan; Bresson, Duras, Lacan çevirmeni ve psikanalist Nilüfer Güngörmüş’ün tek öykü kitabı Büyük A, yıllar sonra, yeni öyküler eklenmiş, gözden geçirilmiş haliyle okurlarla buluşuyor.
Büyük A her anlamda biricik bir kitap. Çoksesli kurgusuyla, ayrıksı diliyle, Türk edebiyatının sıradışı şiirsel düzyazı metinlerinden biri. Güngörmüş’ün işi ışıklarla, renklerle değil. Kelimelerle. İnsanların dünyasının küflü kelimelerini eline alıp tek tek inceliyor. Unutulan, anımsanan, evleri dolduran, birleşen, ayrışan, iç içe geçen, kendi öykülerini kurmaya başlayan kelimeler, bedenin, belleğin, hastalığın, ölümün karşılıklarına dönüşüyorlar.
“Senaryo yazımında nadiren yakalanabilen o büyülü birlikteliklerden birine tanık olduğumuzu anlayabilmek, Korkuyorum Anne’de Reha Erdem ile Nilüfer Güngörmüş’ün birbirlerinin dünyasından beslenerek nasıl benzersiz bir görsel senfoni yarattıklarını hissedebilmek için belki Büyük A’yı da okumak gerekiyor. Güngörmüş’ün ‘ah cindy’ hikâyesindeki sertleşmemiş damarlar, taşlaşmamış böbrekler, şekli bozulmamış o mini mini karaciğer, sarkmamış rahim, o kadifeden safra kesesi, kanlı dalak, pırıl pırıl, mis kokulu bağırsaklar, canlı, sulu sulu, taptaze hücreler, onların hepsi Korkuyorum Anne’de bu kez ‘insan nedir ki?’ sorusunun çeşitlemeleriyle karşımıza çıkıyor: ‘Bol kemik. Tırnak. Bir ağız dolusu diş. Bol et, bol damar. Kilolarca bağırsak.’”
Feride Çiçekoğlu
 

Boğaziçi Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Ayşe Buğra, Türkiye´de devlet ve işadamı ilişkisini akademik olarak çalışan öncü bir isim. Karşılaştırmalı sosyal politika ve gelişme iktisadı başlıklarındaki birikimi ile alanının ´uzmanı´ görülen Buğra ile ekonomik ve siyasi gündem eşliğinde söyleştik.

 Boğaziçi Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Ayşe Buğra, Türkiye&#;de devlet ve işadamı ilişkisini akademik olarak çalışan öncü bir isim. Karşılaştırmalı sosyal politika ve gelişme iktisadı başlıklarındaki birikimi ile alanının &#;uzmanı&#; görülen Buğra ile ekonomik ve siyasi gündem eşliğinde söyleştik.

&#; Basit başlayalım. Doların yükselişinin TÜSİAD&#;ı, MÜSİAD&#;ı, TUSKON&#;u yoktur, değil mi?

Türkiye&#;nin üretimi ithalat bağımlısı, dolar üzerinden ödediğimiz borçlarımız ve çok yüksek bir cari açık var. Bu tabloda dolardaki yükseliş tabii herkesi etkiliyor.

&#; Doların yükselişi ne kadar sürpriz?

Bunun geleceği o kadar belliydi ki. Son birkaç yıldır, sermaye girişlerinin yavaşlaması, sermaye hareketleri açısından sorun yaşayabilecek ülkeler arasında Türkiye ilk sıralardaydı. Bir istikrarsızlık olacağı ve doların yükselip Türk Lirası&#;nın değer kaybedeceğini görmek hiç zor değildi. Bugün bunu kısa vadeli siyasi istikrarsızlığa bağlamak da doğru değil. Çünkü yaşananda bir sürpriz yok aslında.

&#; Şimdi kasımda seçim var ise önümüzdeki iki ay, hesapta olmayan bir risk çıkarabilir mi?

Tabii çıkarabilir, her türlü belirsizliğe açık bir yerdeyiz. Dünya ekonomisinde artık Türkiye gibi ülkelerin rahat borçlanıp rahat büyümesine uygun bir ortam yok. Türkiye ekonomisi fevkalade kırılgan. Ayrıca rejim değiştirme heveslisi bir iktidar var, yasalara ve kurumlara olan güven iyice sarsılmış durumda. Ortadoğu&#;daki durum ise malum, etrafımız yanıyor. İçeride hangi evin bodrumunda ne kadar bomba var; bilemeyecek vaziyetteyiz. Kötü niyetli herkesin istediği biçimde kullanabileceği birçok militan ortalıkta geziyor. Böyle bir durumda her türlü sürprize açık olmak lazım. Korkunç bir tablo. Ortada bir yangın var ve siyasetçilerin bunun ne kadar farkında oldukları belli değil, bu kadar kuralsızlık içinde farkında olanların ne yapabilecekleri de belli değil.

“MÜSİAD ve TÜSİAD&#;ın AKP-CHP koalisyonu isteği frenin patladığını fark ettiklerinin göstergesiydi”

&#; Fakat iş dünyasında önceki yıllardan farklı bir resme tanık olduk. Hem MÜSİAD hem TÜSİAD çevrelerinde AK Parti-CHP koalisyonu dile getirildi. Bu neyin göstergesiydi?

Frenin patlamış olduğunu fark ettiklerinin göstergesiydi. Belki şöyle bir metafor kullanılabilir. Farz edin ki bir araçla gidiyoruz. Bazı insanlar rahat koltuklarda oturuyor, yolculuk boyunca güzel ikramlarla ağırlanıyor. Bazıları ise iteklenerek rahatsız yerlerde seyahat ediyor ve şikayet ediyorlar. Bu yolculuk iki taraf için bu şekilde sürerken fark ediliyor ki, frenler tutmuyor ve araç yokuş aşağı vurmuş. Bu durumda kimse “böyle devam edelim” demez.

&#; İş dünyası için koalisyonun bu kez &#;öcü&#; olarak kabul görmemesinin sebebi bu olabilir mi?

Bu da etkili olmuştur. Bunun yanı sıra tek partinin çoğunlukta olduğu bir hükümetin mutlaka istikrarlı bir hükümet olmayabileceği de görüldü.

“Çok kötü bir yerde karaya oturabiliriz”

&#; ABD Merkez Bankası&#;nın (Fed) yapacağı faiz artırımının, Türkiye gibi gelişmekte olan ülkeleri olumsuz etkileyeceği ifade ediliyor. Beklenen Fed krizi ile birlikte Türkiye&#;nin içinde bulunduğu siyasi süreç, tüm bunlar ekonomik olarak Türkiye&#;yi nereye sürükler?

Hep istikrarsızlıktan bahsediyoruz. Sizin sorularınız da istikrarsızlıkla ve gerilimle ilgili. Oysa gerilim ve istikrarsızlıktan daha kötüsü olabilir. Çok kötü bir yerde karaya oturabiliriz. Gerginlikten, kutuplaşmadan çok bahsettik. Ama belki artık onu geçtik. Belki de şimdi gerilimin çok tatsız biçimde sona ermesinden korkmak lazım. Siyaset hakikaten tıkanmış durumda. Yargı bağımsızlığı, bürokratik özerklik neredeyse ortadan kalkmış durumda. Parlamenter sistemin geleceği bilinmiyor. Tüm bunların ortasında Türkiye&#;de çok ciddi bir iç savaş potansiyeli var. Bunlardan ekonomi elbette kötü etkilenir. Ancak bu gelişmelerin bizatihi kendileri de endişe verici. Doğrusu ben artık gerilimden korkmuyorum, bu işin nasıl biteceğini düşünüp korkuyorum.

“Sermaye yeni zenginleşenlere geçerek el değiştirmedi”

&#; Tam burada sizden bir alıntıyla devam edelim. “Sermaye gerçekten el değiştirseydi bu gerilim olmazdı” diyorsunuz. Neden?

Bu, iş dünyasının içindeki, hükümetle işadamları arasındaki ilişkinin niteliğinden kaynaklanan kutuplaşmayla ilgili bir gözlem. AKP iktidarı döneminde, iktidara yakın bir kesim zenginleşirken, sermaye birikimi sürecini ve kurumsal gelişmesini tamamlamış, her şeyden önce kurallı ve istikrarlı bir ekonomik gelişme isteyen bir kesimin gidişattan hoşnutsuz olduklarını, bunu dile getirdikleri zaman da siyasetçiler tarafından azarlandıklarını gördük. Özellikle TÜSİAD’ın temsil ettiği ikinci kesimin, “bitaraf olan bertaraf olur” gibi gayet irkiltici ifadeler içeren tehditlere maruz kaldıklarını gördük. Ama sermaye bu kesimden yeni zenginleşenlere geçerek el değiştirmedi. Böyle bir şey olsaydı, yani iş dünyası tamamen hükümetin tabanını oluşturan ve icraatını kayıtsız şartsız destekleyen işadamlarından ibaret hale gelseydi, en azından bir süre için, gerilim ortadan kalkardı. Bu noktada, demin söylediğim şeyi tekrarlayarak, gerilimin ortadan kalkması her zaman olumlu olmayabilir, gerilimin nasıl ortadan kalktığına da bakmak lazım diyeceğim.

&#; AK Parti iktidarındaki 13 yılda ne oldu, sermaye hangi ellerde en çok?

Sermaye en çok hangi ellerde? Bu, cevap verilemeyecek bir soru. Ama şunu gördük: İthal ikamesine dayanan sanayileşme döneminde devlet desteği ile gelişen büyük işadamları ve onların şirketlerinin rekabetçi olamayacağını düşünülmüştü. Bu doğru çıkmadı. Piyasa becerileriyle, rekabet güçleriyle öncesinde kurulan ve TÜSİAD bünyesinde buluşan eski işadamları çok güçlü. Bu arada yeni işadamlarının, &#;lara, hatta &#;li yıllara kadar adlarını duymadığımız insanların ellerinde ciddi bir sermaye birikti. Bir grup yeni iş adamı baş döndürücü biçimde zenginleştiler, “En zengin işadamı” gibi listelerde bunların adlarına rastlamaya başladık.

Yeni zenginlerin sektörleri

&#; Bu yeni zenginleşme ve sermaye birikimi hangi sektörlerde gerçekleşti?

Daha önceki dönemlerde olduğu gibi, altyapı yatırımları çok önemli; hem bunların hem de inşaat sektöründeki yatırımların önemi çok arttı. Özelleştirmeler yeni sermaye birikimine büyük alan açtılar. Enerji sektöründeki, madenlerdeki, sağlık sektöründeki özelleştirmeler gibi. Burada gözden kaçırılmaması gereken şey şu: Bu sektörlerdeki özelleştirme siyasi müdahalenin öneminin azalmasına yol açmadı. Bunlar hükümetin hala çok önemli bir aktör olarak yer aldığı sektörler ve yeni işadamlarının ellerindeki sermaye birikimi özellikle buralarda gerçekleşiyor. Ama bütün sektörlerde ciddi rekabet gücüne sahip olan kesim hala eski işadamlarında. Bu zaman içinde değişir mi? Ya da başka alanlarda rekabet gücü sağlanabilir mi? Olabilir. Fakat şunu da belirtmek gerek: &#;li yıllardan beri sürdürülen ekonomik bu büyüme stratejisi artık sürdürülebilir olmakktan çıkmış durumda. Bu değişecek, böyle gitmeyecek. Değiştiğinde ise araştırma-geliştirme yatırımlarına ve sanayiye daha çok önem verilmesi, tarımın daha ciddi biçimde ele alınması gündeme gelecek.

&#; &#;lerden bu yana devlet ve işadamı ilişkisini çalışıyorsunuz. AK Parti döneminde işadamı-Ankara ilişkisinde nasıl değişiklikler yaşandı?

Hükümetin işadamlarına verdiği desteğe baktığımız zaman, hem desteğin önemli olduğu sektörlerde hem de destek mekanizmalarında bazı değişiklikler olduğunu görüyoruz. Mesela sanayi sektörü artık eskisi kadar önemli değil. Açık ekonomide döviz tahsisleri gibi destek mekanizmaları da önemli değil, KİT’lerin sağladığı ucuz girdi imkanları da öyle. Buna karşılık özelleştirme dinamikleri, özelleştirilen ama denetimin hala önemini koruduğu sektörlerdeki ilişkiler çok önemli. Burada bir de, günümüz kapitalizminin bir özelliğini dikkate almak lazım. Bu yeni kapitalist ekonominin içinde devletle piyasa, kamu sektörüyle özel sektör arasındaki sınırların muğlaklaştığını görüyoruz. Merkezi veya yerel hükümet kurumlarıyla özel şirketler arasındaki ortaklıkların mal ve hizmet üretiminde çok önem kazandığını görüyoruz. Kamu kesiminin bazı sorumluluklarını özel kesimden hizmet alarak gerçekleştirdiğini görüyoruz. Sağlık sektöründeki durum bunun bir örneği: Özel hastanelerin sayıları artıyor ama aynı zamanda kamunun sağlık harcamaları da artıyor. Kamu geri çekilmiyor, fakat kamu harcamalarının giderek artan bir kısmı özel sağlık müesseselerine yapılan transferlerden oluşuyor. Bu günümüz kapitalizmine özgü bir eğilim. Hükümetle işadamları arasındaki ilişkinin AKP dönemine özgü niteliklerinden biri de, işadamlarının politik kimliklerinin önemi. Eskiden de hükümetle iyi geçinmek önemliydi, ama işadamlarının siyasi kimliklerini bu kadar bariz biçimde ortaya koyarak hükümetin yanında yer almaları olağan değildi. Bugün gayet olağan ve özellikle yeni işadamlarının medya yatırımlarında açıkça görülebiliyor. Bu yatırımlarının ne kadarı kar, ne kadarı siyasi amaçlı bu açık değil. Bunu niceliksel olarak tartışmam mümkün değil, ama genel bir gözlem olarak siyasetle iş dünyası arasındaki ilişkilerde aile bağlarının eskisinden daha önemli olduğu söylenebilir. Bugün siyasetçi çocuklarının yoğun biçimde ticarete atıldıklarını ve aile bağlarının kendilerine sağladığı avantajlardan pek rahatsız görünmediklerini görebiliyoruz. Bunun zaman zaman basına yansıyan sonuçlarını, geçmiş dönemde Süleyman Demirel’in yeğeni Yahya Demirel’in ticari hayatı etrafında kopan gürültülerle karşılaştırınca insanın güleceği geliyor.