Mucize Tamirci

Can alttan alta gülerken benim elim yanağ&#x;ma gitmiş ve öylece donuvermiştim. Hay&#x;r, her böyle yaklaşt&#x;ğ&#x;nda kalpten gitmeyi engelleyemiyordum. Umut beni böyle görünce içini çekip kap&#x;y&#x; kapatt&#x; ve kulağ&#x;ma eğilip "Bu kadar şaş&#x;rma. Sizinkiler çakmas&#x;n diye normalmiş gibi davranmaya çal&#x;ş&#x;yorum."dediğinde birden tüm keyfim kaçt&#x;. Can çoktan salona geçerken biz Umut'la hâlâ kap&#x;da dikiliyorduk.

"Sabah da bu yüzden mi sar&#x;ld&#x;n?"diye birdenbire akl&#x;ma gelen soruyla merakla yüzüne bakt&#x;m. Cevap vermeyip sadece nefes verdiğinde yüzümü as&#x;p mutfağa gittim direkt.

"Az önce çok mutluydun, şimdi neden yüzün düştü ablam?"diyen ablama karş&#x; 'Odunun teki yine kalbimi k&#x;rd&#x;! Ne olacak abla?' dedim içimden. Ellerimi göğsünde bağlay&#x;p yumruklar&#x;m&#x; gizledim. Hem çok k&#x;r&#x;lm&#x;ş hem de çok sinirlenmiştim. Umut'un ailem burada diye bana böyle davranmas&#x;n&#x; istemiyordum. Bu sadece daha fazla üzerdi. Samimi davrans&#x;n yeterdi.

"Yok bir şey abla. Hadi sofraya otural&#x;m."dediğimde kimse bir şey demedi. Aram&#x;zda bir husumet olduğu anlaş&#x;lmas&#x;n diye hemen konuyu değiştirdim. "Ee hadi çok ac&#x;kt&#x;m. Oturun siz de."

"K&#x;z&#x;m oturmadan şunu baban&#x;n sofralar&#x;na b&#x;raksan&#x;za?"diyen annem tezgahtaki doldurduğu üç tabakl&#x;k yemeği gösterdi. Bunun üzerine ben iki tabağ&#x;, Sümeyye ise kalan tabağ&#x; al&#x;p içeriye geçtik. Ben tabaklar&#x; masaya b&#x;rak&#x;rken Sümeyye Can'&#x; gördüğü gibi gözleri yerinden f&#x;rlam&#x;şt&#x;. Heyecandan önünü göremedi ve s&#x;cak yemeği arkamdan geldiği için ben refleksle dönünce direkt üzerime döktü. Yabanc&#x; erkek var diye ç&#x;ğl&#x;k atmamak için kendimi zor tuttum. Ah Sümeyye! Bir yandan gülmek istesem de biraz yand&#x;ğ&#x;m için sadece düşünmemeye çal&#x;ş&#x;yordum. Düşündükçe ac&#x; çoğal&#x;yordu sanki. Bütün etraf batm&#x;şt&#x; ne yaz&#x;k ki.

"Ayyy! Mucize çok özür dilerim ya. Yand&#x;n m&#x;?"

Ac&#x;s&#x; yay&#x;lmas&#x;n konuşamad&#x;m bir süre.

"Mucize iyi misin?"diye kalk&#x;p yan&#x;ma geldi Umut.

"Tamam, önemli değil. Ben yukar&#x; ç&#x;kar, hallederim bunu."diye ortam&#x; yat&#x;şt&#x;rmaya çal&#x;şt&#x;m. Sümeyye'nin gözleri dolmuştu.

"Ben de seninle geleyim."

"Gerek yok. Sen git yemeğini ye. Ben üstümü değiştirip gelirim tamam m&#x;?"diye içini rahatlatmak için göz k&#x;rpt&#x;m. O da muhtemelen Can'a rezil olduğunu düşündüğü için utangaç bir bak&#x;ş at&#x;p koşa koşa mutfağa girdi. Eminim orada kendini yiyecekti. Ah ah! Hatice'yi de Sümeyye'yi de çok iyi anl&#x;yordum. Çünkü ben de onlarla ayn&#x; duyguyu taş&#x;yordum ve bir duygu ancak bu kadar ağ&#x;r olabilirdi

"Ben de seninle geleyim."diyen üzerime endişeyle bakan bu sefer Umut ile düşüncelerime ara verdim. Bazen bir şeyi düşünmek saliseler al&#x;rken bazen de saatler al&#x;yordu. &#x;nsan düşünürken zaman kavram&#x;n&#x; yitiriyordu demek ki.

"Vallahi gerek yok. Çok yanmad&#x; zaten. Hemen değişip geleceğim."diye ona da göz k&#x;rpt&#x;m istemsizce. Sanki az önce ona hiç k&#x;z&#x;p k&#x;r&#x;lmam&#x;ş&#x;m gibi. Bu onun da tuhaf&#x;na gitmiş olacak ki bana şaşk&#x;n gözlerle bak&#x;yordu. Tabi ben de hemen utanm&#x;ş ve gözlerimi kaç&#x;rm&#x;şt&#x;m. Utanmam&#x;n bir sebebi de babam, sad&#x;k babam, ağabeyim ve Can'&#x;n burada olmas&#x;yd&#x;. Nas&#x;l onlar buradayken kocamla bu kadar rahat konuşabiliyordum? Ne kadar onlardan uzak bir yerde konuşsak da sonuçta bir arada olduğumuzu biliyorlard&#x;.

"Umut hadi gidip yemeğini yesene sen ya? Masadakilere ay&#x;p oluyor. Böyle gizli gizli buluşuyormuş gibi!"deyince Umut güldü. Bunun üzerine ben de tek kaş&#x;m&#x; kald&#x;rd&#x;m.

"Bazen çekilmez ş&#x;mar&#x;k birine, bazen de çok tatl&#x; bir k&#x;z çocuğuna dönüşüyorsun. Seni çözmek gerçekten zor."diye gülümseyerek ve uzun uzun gözlerime bakt&#x;ğ&#x; için 'Çekilmez ş&#x;mar&#x;k' laf&#x;na k&#x;zamam&#x;şt&#x;m bile. Ben de seni çözemiyorum Umut. San&#x;r&#x;m birbirimizi tan&#x;mak için zamana ihtiyac&#x;m&#x;z vard&#x;.

Umut öyle bakmaya devam edince dayanamay&#x;p yukar&#x;ya ç&#x;kt&#x;m h&#x;zl&#x; h&#x;zl&#x;. Çok tuhaf olmuş ve utanm&#x;şt&#x;m. Onun ise arkamdan güldüğüne emindim. Batan üstümü bile unutmuştum. H&#x;zl&#x;ca k&#x;yafet değişip ç&#x;k&#x;yordum ki kap&#x;n&#x;n üstünde dolaşan bir böcek fark ettim. Böcekten öte bu basbayağ&#x; hamam böceğiydi. Küçüklüğümden beri en büyük fobilerimden biri olmuştur böcekler ve işin hikmeti ise sürekli karş&#x;ma ç&#x;kmalar&#x;yd&#x;.

Yeryüzünde yarat&#x;lan hiçbir şey yoktur ki amaçs&#x;z ve boşuna yarat&#x;lm&#x;ş olsun. Bir yerde hamam böcekleri ile ilgili çok güzel bir yaz&#x; okumuştum. Biyologlar, hamam böceklerinin ekosistemin bekas&#x; için çok önemli olduğunu ifade etmişlerdi. Hamam böcekleri genelde çürümekte olan organik şeylerle beslenirdi. Bu g&#x;dalarda da bol miktarda azot vard&#x;r. Bu azot hamam böcekleri vas&#x;tas&#x;yla toprağa verilir, oradan da bitkiler taraf&#x;ndan kullan&#x;l&#x;r. Hamam böceklerinin olmamas&#x;n&#x;n bitki türleri aras&#x;nda büyük tesirleri olur. Bu yüzden hamam böceklerinin ayn&#x; zamanda kuşlar ve fareler gibi küçük hayvanlar için besin kaynağ&#x; olarak da önemli işlev gördüğü görülmüştür.

Böceğe zarar vermeden buradan nas&#x;l ç&#x;kar&#x;m diye düşünürken -ki zarars&#x;z bir canl&#x;y&#x; öldürmek caiz değildi- telefonum çald&#x;. Güney'di arayan!

Niye bu kadar şaş&#x;rm&#x;şt&#x;m bilmiyorum ama bir süre açamad&#x;m telefonu. Öylece bak&#x;şt&#x;k telefon ile. Acaba ne istiyor olabilirdi? Ya baş&#x;na kötü bir şey geldiyse, bu yüzden ar&#x;yorsa? Diye düşünürken dayanamay&#x;p sonunda cevaplad&#x;m aramay&#x;.

"Efendim Güney?"dedim k&#x;s&#x;k sesle. Umut'la evli olduğumuzu öğrendiğinden beri ondan daha bir çekinir olmuştum.

"Neden okula gelmiyorsun?"dedi direkt. Sesi çok donuktu, cans&#x;zd&#x;.

"Şey Annemler birkaç gündür bizi ziyarete gelmişti de o yüzden."

"Sen orada o herifle sürekli birlikte vakit geçirirken ben en az&#x;ndan bir yüzünü görürüm, sesini duyar&#x;m diye sürekli okula geliyorum ama yoksun. Çünkü umrunda değilim!"

"Hay&#x;r! Yok öyle bir şey Güney."dedim hemen. "Bak Benim yüzümden üzülmeni istemiyorum art&#x;k-"

"Bunun için beni yokluğunla m&#x; cezaland&#x;r&#x;yorsun!"dedi sözümü keserek.

"Güney yalvar&#x;r&#x;m böyle konuşma. Sen böyle konuştukça kendimi daha da kötü hissediyorum."

"Sen benim sevgimi anlayamazs&#x;n Mucize. Ben sana s&#x;radan bir duygu beslemedim hiçbir zaman. Sen, şu k&#x;sac&#x;k zaman diliminde bile beni derine batt&#x;ğ&#x;m o koca okyanuslardan ç&#x;kar&#x;p nefes verdin, hayat verdin, yüzümde yeniden bir gülümseme yerleştirdin. Bu yüzden senden o kadar kolay vazgeçememi bekleme. O herif seni hak etmiyor, seni mutlu etmediğini görüyorum. Seni kazanana kadar durmayacağ&#x;m. Bu, evinin önünde beklememi gerektirse bile!"

Bu ne demekti şimdi? &#x;lk başta konuşmas&#x;n&#x; sessiz, sakin dinleyip biraz etkilensem de sondaki cümlesi içime bir kurt düşürmüştü.

&#x;çimden gelen o yoğun dürtüyle pencereye koştum ve Güney'i gördüm. Kulağ&#x;nda benim gibi telefon, yukar&#x;ya; şaşk&#x;n gözlerime bak&#x;yordu. Sanki bu cam&#x;n benim odam&#x;n cam&#x; olduğunu önceden hep bilirmiş gibi

Umut görürse onu biterdim!

Endişe h&#x;zl&#x; vücudumu yalay&#x;p yutarken telefondaki sesi kulaklar&#x;mda yank&#x;land&#x;.

"Seni çok özledim Mucize"

-Bölüm sonu-