Sait Faik Abasıyanık Havada Bulut Özeti

Kitap Künyesi

Yazar:Sait Faik Abasıyanık

Yayın Evi: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları

İSBN: 9786053608493

Sayfa Sayısı: 136

Havada Bulut Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

“Hafif bir rüzgâr, köpeğin sarı tüylerini, adamın sarılı beyazlı sert saçlarını oynatıyordu.

Adamın yüzünde manalı hatlar vardı. Sevilmemişlerin, çok üzülmüşlerin, sarhoşların, bir zaman güzelken çirkinleyivermişlerin, okumuşların, hasılı iç rahatsızların yüzlerindeki ifade… (…) Gözlerinin etrafında yedi sekiz çizgi, hayatında çok güldüğünü değil, yüzünü güneşe verip mavi gözlerini kıstığını ifade ediyor dersem, inanmalısınız!

O, aynaya baktığı zaman, bu çizgilerin gülmekten değil, güneşe bakmaktan olduğunu, köpeğine söylemiştir. Bir köpeğe söylenilmiş lakırdıyı komşulardan hiçbiri işitmemiştir, denebilir mi?”

“Havada Bulut” adlı öyküden

Havada Bulut Alıntıları - Sözleri

• İstanbul’da tifüs, memlekette zelzele, dışarıda harp, ben sana âşığım..
• -Yani nasıl bir dünya arzuluyorsunuz¿ -Nasıl bir dünya mı¿ Haksızlıkların olmadığı bir dünya.. İnsanların hepsinin mesut olduğu, hiç olmazsa iş bulduğu, doyduğu bir dünya.. Hırsızlıkların, başkalarının hakkına tecavüz etmelerin bol bol bulunmadığı.. Pardon efendim! Bol bol bulunmadığı ne demek¿ Hiç bulunmadığı bir dünya..
• - Nasıl bir dünya arzuluyorsunuz? - Nasıl bir dünya mı? Haksızlıkların olmadığı bir dünya… İnsanların hepsinin mesut olduğu, hiç olmazsa iş bulduğu, doyduğu bir dünya… Hırsızlıkların, başkalarının hakkına tecavüz etmelerin bol bol bulunmadığı… Pardon efendim! Bol bol bulunmadığı ne demek? Hiç bulunmadığı bir dünya… Sokaklarda sefillerin bulunmadığı bir dünya. Kafanın, kolun çalışabildiği zaman insanın muhakkak doyabildiği, eğlenebildiği bir dünya.
• -Nasıl bir dünya arzuluyorsunuz? -Nasıl bir dünya mı? Haksızlıkların olmadığı bir dünya... İnsanların hepsinin mesut olduğu, hiç olmazsa iş bulduğu, doyduğu bir dünya... Hırsızlıkların, başkalarının hakkına tecavüz etmelerin bol bol bulunmadığı... Pardon efendim! Bol bol bulunmadığı ne demek? Hiç bulunmadığı bir dünya... Sevilmeye layık, küçücük kızların orospu olmadığı, geceleri hacıağaların minicik kızları caddelerden yirmi beş lira pazarlıkla otellere götürmediği, her genç kızın namuslu bir delikanlı ile konuşabildiği, para için namus, ar, haya, hayatın, gece, gündüz satılamadığı bir dünya... Kafanın, kolun çalışabildiği zaman insanın muhakkak doyabildiği,eğlenebildiği bir dünya... İçinde iyi şeyler söylemeye, doğru şeyler söylemeye salahatiyle kıvranan adamın, korkmadan ve yanlış tefsir edilmeden bu bir şeyleri söyleyebildiği bir dünya...
• Seni hâlâ nasıl seviyorum; bu bir sırdır sevgilim.
• Fakat ben onu şimdi başka türlü görürdüm. İnsanoğlunun huylarının ta gözlerine kadar sinişine mi şaşardım, nedir¿
• - Nasıl bir dünya arzuluyorsunuz? - Nasıl bir dünya mı? Haksızlıkların olmadığı bir dünya... İnsanlarının hepsinin mesut olduğu, hiç olmazsa iş bulduğu, doyduğu bir dünya... Sokaklarda sefillerin bulunmadığı bir dünya... Kafanın, kolun çalışabildiği zaman insanın muhakkak doyabildiği, eğlenebildiği bir dünya... İçinde iyi şeyler söylemeye, doğru şeyler söylemeye salahiyetle kıvranan bir adamın, korkmadan ve yanlış tefsir edilmeden bu bir şeyleri söyleyebildiği bir dünya...
• “otan me hasis, tote tha me zitisis” *eksikliğimi beni kaybettiğinde anlayacaksın.
• Ara sıra kurnazlıklarım olduysa bunları da sana daha çok yakın olmak için yaptığımın farkına varmamana imkân yok. Onları anlatmamı istemezsin elbet.. İstersen anlatayım¿
• Çiçek açmış erikle dostluğumuz başlamıştı. Seni ne kadar sevdim erik ağacı!

Havada Bulut İncelemesi - Şahsi Yorumlar

Hafif bir rüzgâr, köpeğin sarı tüylerini, adamın sarılı beyazlı sert saçlarını oynatıyordu. Adamın yüzünde manalı hatlar vardı. Sevilmemişlerin, çok üzülmüşlerin, sarhoşların, bir zaman güzelken çirkinleyivermişlerin, okumuşların, hasılı iç rahatsızların yüzlerindeki ifade… (…) Gözlerinin etrafında yedi sekiz çizgi, hayatında çok güldüğünü değil, yüzünü güneşe verip mavi gözlerini kıstığını ifade ediyor dersem, inanmalısınız! O, aynaya baktığı zaman, bu çizgilerin gülmekten değil, güneşe bakmaktan olduğunu, köpeğine söylemiştir. Bir köpeğe söylenilmiş lakırdıyı komşulardan hiçbiri işitmemiştir, denebilir mi?” Arka kapaktan “Onu nasıl beklediğimi kimseler bilemez. Bir insan nasıl beklenir?” (S: 57) Hikayeleri hakkında ne söylenebilir ki, bize bizi en güzel yansıtan hıkayecımız yazar/Sait-Faik-Abasiyanik (Hande gunkut)

Modern Türk edebiyatında çağdaş öykücülüğün mihenk taşı adalı Sait Faik’in bir kitabını daha keyifle okudum. İstanbul’un arka sokaklarında, Rum mahallelerinde, caddelerinde, adalarda gezer hissiyatı veren sıradan insanların okuru sarıp sarmayalayan öykülerini kaleme alıyor yazar. Kitapta altını çizdiğim aşka dair, sisteme dair topluma dair önemli anektodlar. Yazar küçük insanın ağzından büyük sistem eleştirileri, ütopik hayaller haykırıyor sayfalarında. Kesinlikle okumaya değer. (Caner)

Bulutu evine götüremediğine hâlâ üzülür mü Yorgiyam...: Kitabın adının geçtiği yeri okuduğunuzda eminim o kısma kalbinizi bırakacaksınız. Öyle masum bir hikâyeydi işte. Onun hakkında pek bir şey demeyeceğim bu yüzden. Büyü bozulmasın... Bu kitabın Sait Faik'in diğer öykülerinden farklı bir yanı var. Bu kitapta hikâye anlatmayı bir kenara bırakmış ve bir yazar olarak o hikâyeler nasıl yazılıyor bunu anlatmış Sait Faik. Bir nevi kendine, kendi yazma sürecine dışardan bakmış. Adeta bize okuduğumuz öyküler nasıl meydana çıkıyor bunun cevabını vermiş. (Misal yazarın anlatacağı şeyleri öyküde hangi kahramanın bakış açısından sunacağına dair karar verme sürecini okuyoruz bu kitabın başlarında. Önce bir köpeğin gözünden anlatacağını söylüyor daha sonra vazgeçip adamın yanına kendi gidiyor. vs. vs.) Sait Faik'in diğer kitaplarını okuduysanız şunu fark etmişsinizdir. Onun kitaplarında birkaç tane öykü bulunur ve bu öyküler birbirinden çok farklıdır. Ancak Havada Bulut diğer kitapları gibi değil. Zincire benzetebileceğimiz bir anlatım yapısı var. Öyle ki anlatım yazarın kendinde başlıyor, daha sonra posta müvezziine geçiyor, daha sonra köpekli adama, daha sonra köpekli adamın sevdiği kadına derken zincirin bir halkasından diğerine geçerek her kahramanın hikayesini biz okurlara geniş geniş anlatıyor. Bu anlamda Havada Bulut birbiri ile bağlantısı bulunan bir hikayeler zinciri aslında. Hatta bazı yerlerde bu zincirin halkaları arasındaki bağlantıyı yine yazarın kendisi oluşturuyor. Birinin hikayesini anlatırken bir anda kamerayı kendine çevirip bir zamanlar karşılaştığı başka bir hikâye ile bağlantı kurup o kişiden devam ettiriyor anlatımını. Okurken bazı yerlerde kafanız oldukça karışabilir. Çünkü bir an okuduğunuz kişinin Sait Faik mi, köpekli adam mı yoksa başka biri mi olduğunu karıştırıyorsunuz. Düğümlendiği yerde çözmek kolay değil yani. Yine de sımsıcak bir öykü. İnsanın içini ısıtıyor, yer yer huzurla dolduruyor, bazen hüzünlendiriyor, bazen kahkaha artırıyor. Hayat gibi kısaca... Sait Faik okumak hayat gibi, bu durum anlatılanların hayatın içinden olmasından mı kaynaklanıyor yoksa başka bir şeyden mi bilmiyorum ama şunu biliyorum ki yaşayarak okuyorsunuz Adalıyı. Onu okudukça eminim bir süre sonra Ada halkından biri olacaksınız siz de. Barba'yı, Hıristo'yu, Yorgiya'yı, kimi zaman bakkal kimi zaman garson olarak gördüğünüz Yani Efendiyi, Eleni'yi, Katina'yı, Sofya'yı, Matmazel Todori'yi gördüğünüz yerde tanıyacaksınız. Ve bir gün bir kilisede ölüm çanının beş dakikadan az çaldığını duyduğunuzda diyeceksiniz ki "Fakirin çanı az çalarmış, ölen mukakkak çok fakir." (•••MERVE•••)

Kitabın Yazarı Sait Faik Abasıyanık Kimdir?

Sait Faik Abasıyanık ya da Sait Faik (18 Kasım, 22 Kasım ya da 23 Kasım 1906 -11 Mayıs 1954), Türk öykü, roman ve şiir yazarıdır. Türk hikâyeciliğinin önde gelen yazarlarından sayılan Abasıyanık, çağdaş hikâyeciliğe yaptığı katkılarla Türk edebiyatında bir dönüm noktası sayılır. Modern Türk hikâyeciliğinin öncülerinden olan Sait Faik, getirdiği yeniliklerle "kökü kendisinde olan" bir yazar olarak kabul edilir.

Klasik öykü tekniğini yıkarak doğayı ve insanları basit, samimi, hem iyi hem kötü taraflarıyla oldukları gibi fakat şiirsel ve usta bir dille anlatmıştır. Bunu yaparken diğer çoğu Cumhuriyet sonrası sanatçısı gibi Batı'daki gelişmelere bağlı kalmamış, hiçbir edebî anlayışın etkisinde hareket etmemiş ve belli bir tarzın takipçisi olmamıştır. Toplumun problemlerine değil bireyin toplum içindeki sorunlarına yönelen yazar, öykülerinde çoğunlukla kendisinden yola çıkıp bireyler hakkında yazarak insan gerçeğini anlamaya çalışır. Çoğunlukla şehirli alt sınıfın hayatını yazan Abasıyanık, balıkçı, işsiz, kıraathane sahibi gibi karakterleri anlatır. İnsanların yaşama biçimlerini, isteklerini, tasalarını, korkularını ve sevinçlerini irdeleyerek, toplum meselelerinden çok "insanı ele alan sanatçılar" sınıfında yer alır.

1930'larda başladığı yazı hayatı boyunca "sorumlu avare", "gözlemci balıkçı", "çakırkeyf sirozlu", "küfürbaz şair", "müflis tacir", "züğürt yazar", "hamdolsun diyemeyen rantiye", "anadan doğma çevreci" gibi sıfatlarla anılan Abasıyanık'ın tüm yazdıkları bir şair duyarlılığı içermektedir. Hikâye, roman, şiir yazan, çeviriler ve röportajlar yapan sanatçı bütün bu türleri kendine özgü tarzı ile kaynaştırmıştır. Yazarın, anlık heyecanlarını yansıtan izlenimci ve fovist ressamların üslubunu anımsatan bir tarzı olduğu söylenmiştir. Kendi özgün dilini oluştururken André Gide, Comte de Lautréamont, Jean Genet gibi isimlerden etkilenen Abasıyanık, kendisinden sonra gelen Ferit Edgü, Adalet Ağaoğlu, Demir Özlü gibi pek çok yazara da öncülük etmiştir. Ölümünün ardından Burgaz Adası'ndaki evi müzeye dönüştürülen yazar adına her sene öykü ödülü de verilmektedir.

Sait Faik Abasıyanık Kitapları - Eserleri

• Mahalle Kahvesi
• Semaver
• Şahmerdan
• Havuz Başı
• Lüzumsuz Adam
• Seçme Hikayeler

• Havada Bulut
• Sarnıç
• Kayıp Aranıyor
• Alemdağ'da Var Bir Yılan
• Son Kuşlar
• Büyüyen Eller
• Hikâyecinin Kaderi

• Mahkeme Kapısı
• Karganı Bağışla
• Şimdi Sevişme Vakti
• Kumpanya
• Sevgiliye Mektup
• Medarı Maişet Motoru
• Bir Sonbahar Akşamı

• Semaver Sarnıç
• Yaşamak Hırsı
• Balıkçının Ölümü / Yaşasın Edebiyat
• İstanbul Öyküleri Antolojisi
• Tüneldeki Çocuk
• Sait Faik'ten Çocuklara Hikayeler
• Havuz Başı - Son Kuşlar

• Alemdağda Var Bir Yılan / Az Şekerli
• Az Şekerli
• Açık Hava Oteli
• Bitmemiş Senfoni Ve Sait Faik Kaynakçası
• Tüneldeki Çocuk - Mahkeme Kapısı
• Müthiş Bir Tren
• Mahalle Kahvesi - Havada Bulut

• Kumpanya - Kayıp Aranıyor
• Bütün Eserleri
• Toplu Öyküler 1
• Öyle Bir Hikâye
• Stelyanos Hrisopulos Gemisi

Sait Faik Abasıyanık Alıntıları - Sözleri

• Gelmeyeceğini çok iyi biliyorum. Onu beklemek , bilhassa güzel… (Az Şekerli)
• “Kafa dediğin eskir, ihtiyarlar, ölür bile insan ölmeden, dedi. Sonra kalbini gösterdi: — Eskimeyen, eksilmeyen şey buradadır.” Alıntı: Sait Faik Abasıyanık. “Alemdağ'da Var Bir Yılan”. Apple Books. (Alemdağ'da Var Bir Yılan)
• Dünyada her şeyle alay edilir , şaka yapılır ama şiirle asla ! (Az Şekerli)
• Sevgilim sen, sen de mi şu havayı kokluyorsun? (Mahalle Kahvesi - Havada Bulut)
• Gülmek, dünyanın en güzel şeyidir. (Bitmemiş Senfoni Ve Sait Faik Kaynakçası)
• Zaten dünya kan ağlıyor, birde biz ağlatmayalım. (Kumpanya)

• Atatürk'ü Niçin Severiz? Atatürk'ü, 'niçin severiz' diye düşünmeden sevmeliyiz... (Açık Hava Oteli)
• Ben bir acayip oldum. Gözüm kimseyi görmüyor, kimsenin kapımı çalmasını istemiyorum... (Lüzumsuz Adam)
• O sevilmek için yaratılmışların en mükemmeliydi. (Kumpanya)
• Yalnızlık dünyayı doldurmuş.Sevmek,bir insanı sevmekle başlar her şey.Burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor. (Alemdağ'da Var Bir Yılan)
• Keyfim kaçmış, üzgün, ağlamaklı gibiydim. Canım bir taraftan acı bir türkü söylemek çekiyordu. (Sait Faik'ten Çocuklara Hikayeler)
• ' Mühim ' diyoruz ama, bu kendi kendimize verdiğimiz bir peşin hükümden başka bir şey değildir. (Medarı Maişet Motoru)
• "Bırakın beni ey hakikatler! Yürümek istiyorum." Cennetlerin olduğu yere doğru." (Bütün Eserleri)

• "Uzun bir yoldan sonra denizi görmek gibisin..." (Bir Sonbahar Akşamı)
• "İnsanın içinden bir başka insanın kalkıp yürüdüğü görülür." (Mahalle Kahvesi)
• Aklıma sanki bir yerde bir şey unutmuşum, birisine bir söz vermişim, hani bir ismi unuturuz da ararız bulmadan rahat edemeyiz. Öyle bir hal oldum. Evet bu unutulmuş bir isim değildi, ama bunun ne olduğu hakkında da kafamda hiçbir fikir yoktu. (Müthiş Bir Tren)
• Anası: -Ali be, günah be yavrum, dedi. Günah yavrucuğum, yapma! Ali: -Allah affeder ana, dedi. Sonra saf, masum sordu: -Allah hiç gülmez mi? (Öyle Bir Hikâye)
• Kimse kimsenin aslını, kafatası içinin meselesini anlamak için uğraşmıyordu. (Kayıp Aranıyor)
• - Nasıl bir dünya arzuluyorsunuz? - Nasıl bir dünya mı? Haksızlıkların olmadığı bir dünya... İnsanlarının hepsinin mesut olduğu, hiç olmazsa iş bulduğu, doyduğu bir dünya... Sokaklarda sefillerin bulunmadığı bir dünya... Kafanın, kolun çalışabildiği zaman insanın muhakkak doyabildiği, eğlenebildiği bir dünya... İçinde iyi şeyler söylemeye, doğru şeyler söylemeye salahiyetle kıvranan bir adamın, korkmadan ve yanlış tefsir edilmeden bu bir şeyleri söyleyebildiği bir dünya... (Havada Bulut)
• Dünyada hiçbir şeyden, zalimlikten iğrendiğim kadar iğrenmem. İnsanoğlunun en büyük savaşı zalimliğe karşı açılmalı. (Kayıp Aranıyor)