Concerta Kullananlar Kadınlar Kulübü

Merhaba kızlar,
Anneler dediğime bakmayın hiperaktif olan var mı aramızda? Anne olup çocuğu da hiperaktif olan var mı? İlaç kullanıyor musunuz hayatınızı nasıl etkiliyor?

Ben dehb (hipetaktivite ve dikkat eksikliği bozukluğu) olduğumu yeni öğrendim sayılır. Yaklaşık 4 ay oluyor. Esasında yıllardan beri süregelen bazı şeyler var , psikiyatriste de gittim birçok kez , oğlum var 10 yaşında , onun hamileliği sıkıntılı geçmişti ondan sonra psikolojik olarak etkilenmeye başladıfunduszeue.infoında onun öncesi de vardı ama hiç doktora gitmemiştim. Aşırı tezcanlılık sıra bekleyememe haksızlığa gelememe (hiç kimse gelemez tabi ama kavga bile çıkacak olsa patavatsızlık yapıp aklından geçeni pat diye söyleme) , ani parlama vs vardı. Ama hep kişiliğimin böyle olduğunu düşünmüştüm. Oğlumun hamileliği sıkıntılı geçince Doğumdan sonra okb baş göstermişti bende ve doktorlar onun üzerinde durmuşlardı en çok. Sonra kendime meşguliyetler buldum ve okb girdabından kurtuldum. Şu an yine normal birine göre extra titizim bazı şeyleri normalden fazla yapıyor olabilirim ama yine de eskisine göre çok çok iyi sayılırım. Buna da şükür :)

Ama gelin görün ki dehb’in negatif yanlarını çok yaşıyorum. Doktorum ilaç da verdi ama maalesef dikkat eksikliği için olan ilacı devlet karşılamıyormuş, ilaçlar da pahalı ve hani 1 kutu içtim iyi oldum gibi birşey olamayacağı tedavi uzun sürecek haliyle. Bu sıralar aşırı unutkanlığım var çok saçma hatalar yapıyorum nesnelerin isimleri aklıma gelmiyor mesela , terlik diyeceğime ayağımıza giydiğimiz şey neydi? Diyerek tarif istiyorum . Ama terlik demek aklıma gelmiyor . Bu bir örnek. Yaşadığım olayları uzun soluklu hatırlıyorum ama yeni yaşadığım olayları unutuyorum. Kısacası unutkanım çok :) geçen gün saatime baktığım halde kızımın okuldan çıkış saatini kaçırdım. Kızım 1. Sınıfta . Sonra koşturarak yetiştim okula ama ya aklıma son anda gelmeseydi ?

Dr. Thomas Brownun kitabı var yetişkin hipetaktivite ile ilgili , zaten oğlum da hiperaktif onunkini öğrendiğimde yardımcı olabilmek için birkaç kitap daha okumuştum bu konu hakkında . Dr. Thomas vaka örnekleriyle birlikte anlatım yapıyor değişik bir şekilde konuları ele alıfunduszeue.info da bana benzeyen birkaç kadın vardı. Kendi doktorumu da çok seviyorum ve beni anladığını düşünüyorum. Dikkat eksikliği için olan ilaçları alamadığım için kullandığım ilacın dozunu yükseltti, şu an ani parlamalarım yok herşeye sinirlenmiyorum ama unutkanlığım had safhada . Dikkat eksikliği ilacı kullanıp fayda gören var mı? Özellikle yetişkinleri sormak istiyorum. Alarm kuruyorum saatli yapacağım işler için , günde 6 tane alarmım var. Ek olarak neler önerirsiniz? Uzun oldu kusura bakmayın , sevgiler

reynax .!.:

Dürtüsellik olunca ne oluyor yani ilaçsız terapiyle halledebilecek bisey mi?

Genişletmek için tıkla

(Daha once baska bur hiperaktivite basligi altinda yazmistim)
Merhaba
dogumlu bir ergen annesiyim.. Oğlum yas civarındayken üstün zekalı oldugu fikrine kapılacagım sekilde hareketli ve yaramaz bir cocugum vardı.. Erken yürüdü, erken konuştu, eğlenceli bir cocuktu. Yuvaya başlattık ve ilk sosyalleşme sorunları başladı. Okulda gecinemediği tipler, itme kakma ve aynı şekilde davranan başkaca funduszeue.info her nasılsa herşeyi küçük oluşuna, hareketli oluşuna, erkek çocuk olusuna, dedesine cekmişlere bağladık el birliğiyle.. Bilmiş laflar edip, yaşından büyük davranışlar gösteriyordu ya normaldi bu olanlar, cocuklar böyle büyürdü.. Kası gözü kolu dizi çarptığı için hep mor sıyrık funduszeue.info şekilde farkedilen bir cocuktu. Ama bu cok farkedilen ismi nam yapan su veya bu sebeple bulundugu okulda farklılıklarıyla ünlenen bir cocuk sahibi olmak okul meselesi ciddileşince o kadar eğlenceli olmuyor.
6 yasında dikkat eksikliği, hiperaktivite ve yoğun durtusellik teşhisi koyuldu ve Concerta + aile terapisi (cocuk ve aile sureci nasıl yönetecek terapisi) yazıldı. Ben de bu arada cocugunda kusur arayan anne olarak yaftalandım.. Zira eşim, ailem, çevrem hepsi maasallah cok funduszeue.info ilaca karşıydı, ileride uyuşturucu bağımlısı olurdu funduszeue.infoç kullanımını tek bir doktorla ve uzun süreli yapamadık. Aile desteği ve inancı olmayınca ilaç-beslenme-eğitim-terapi tek başına bir annenin altından kalkabileceği bir süreç değil..
Epey doktor gezdim bu konuda.. Çocuk küçükken hiç biri ileride yaşanabilecek sıkıntıları anlayabileceğimiz şekilde anlatmadı yada çocuk küçük olduğu için biz ileriki yıllar için söylenenleri algılayamadık. İlaca karşı bir eşim vardı ve ilaç kullandırttığım için beni suçluyordu. Bilgisayar oyunlarında hiç dikkat sorunu yok, şımarıklık bununki vb diyordu. Oysa doktor ne demişfunduszeue.info ders abisi bulun, tek başına tekrar yapamaz, ödev yapamaz, ama bir ders abisi ile çalışırsa okul sorunu yaşamazsınız.. İlkokulda öğretmen mi tutulurmuşa döndü olay.. Evde cezalar, yasaklar vb.. Okulda sık sık özel görüşmeler, şikayetler,vb.. Okuldan bir telefon geldiğinde yine ne yaptı diye açıyordum telefonu.. Çocukta yaftalanıyor, bir süre sonra kim yaptı diye düşünmüyorlar dahi.. Bezdip göndermeye çalışıyprlar sizi.. Bunu
önemseyin.

Dikkat eksikliği yoğunsa ritalin, concerta, medikinet vb konsantre olabildiği süreyi uzatacağı için öğrenmesini sağlar ama siz hiç ilaç kullanmıyormuş gibi hep elinizi üstünde tutacaksınız.
Hiperaktivite varsa hep hareketli bir çocuk olur. Hiperaktivite olduğu için oturup bir şeye konsantre olamaz ve başa dönersiniz. Sınıfta en öne oturturlar, öğretmen arada bir hareket ettirir, cok daralırsa bir dolaşır gelir vb..
Dürtüsellik varsa durup düşünmez. En temel tavsiyedir: dur-düşün-konuş/dur-düşün-yap
Yapamaz. Sınıfta başkalarının dikkatini dağıtır,ses çıkarır, silgi atar vb vs.. Neden yapmaması gerektiğini anlar ama hiç anlamamış gibi yine yapar yine yapar.
Ne anlatsanız herkesten çabuk kavrar ama sonra hiç anlamamış gibi davranışlarda bulunur. Sobaya elini değdirip eli yanınca bir daha sobaya değdirmez ya çocuklar. Bu dürtüseller bu sefer ayağını değdirir, sonra diğer elini vb.. Kafayı yersiniz.Ödül, ceza, telkin, terapi , ilaç funduszeue.info eğer cok küçük yaşlarda ciddi olarak ele alınmazsa hep potansiyelinin altında kalmış bir çocuk elde edersiniz. Masaya oturtup ders çalıştırabildiğiniz, ilacını içirebildiğiniz yaşlardan bunların hiç birini yaptıramayacağınız yaşlara geldiğinde kalitesizleşmiş arkadaş çevresi yüzünden (çünki diğer çocuklar hedef belirledi, sorumluluk sahibi oldu, yapacakları faaliyetleri var, sizin çocugunuzdan uzak duruyorlar, aileleri iletişimi kestirdi, okuldan attırdılar, vb ) sigara içen, uygunsuz davranan ama uygunsuzluğun ne oldugunu hesap edemeyen, sınırları zorlayan, ısrarcı, kendi istekleri söz konusu oldugunda sınırsız sözler veren, gercek anlamda utanmayan, pişman olmayan en önemlisi yaşadıklarından hiç ders almayan ama pırlanta gibi, karizmatik, kendi sığ çevresinde populer bir ergeniniz olur. Sonra o popüler ergene aslında safiyene temiz kalpli oldugu için birileri çengel atar, alkolik de olur, narkotik de olur..
Daha nasıl yazılır bilemiyorum.. Biraz isteseydi neler yapardı diyeceksiniz hep. Potansiyeli ortaya çıkmadı diye hep üzüleceksiniz. Onun yarısı zekada olmayan çocuklar yanından geçip giderken hem siz hem çocugunuz üzüleceksiniz. O neden okulu rahat bitiremediğini, ortalama bir başarı elde edemediğini hiç anlamayacak. Siz de eşinizle bir takım değilseniz bu konuda çocugu şımartmış, iyi yetiştirememiş vb bir anne diye suçlanacaksınız..
Anladığınızda tren kaçmış oluyor.
Ilkokul 1.sınıf. Sıkıntı varsa önce eşinizi bilinçlendirin. Gittiğiniz doktorlara ilaçların yan etkilerini değil bu teşhisi alan çocukta hangilerinin oldugunu, hepsi varsa hangisinin baskın oldugunu sorun. Aşama aşama sizi neler beklediğini sorun.. İlaçla geçecek olmadığını bilin. İlaçların çocugunuza bir şeyler öğretmek için zaman sağladığını anlayın. Teşhisin ince detaylarını öğrenin. Rahatsızlığı iyi anlarsanız çocugunuza yardımcı olabilirsiniz. Ve yapılabilecekler sınırlı. Çocugunuzu olduğu gibi kabul edip iyi tanıyıp onu hayata diğer ebeveynlerden biraz daha meşakkatli hazırlayacaksınız hepsi bu. Ama eğer büyüyünce geçer, düzelir, ilaçla hallolur yanılgısına düşerseniz hata yaparsınız. Bu çocukların vahim hayatları olduğunda ana babaları çare aramak noktasını çoktan geçmiş, başlarına gelen belalarla boğuşmakta oluyorlar.
Ürkütücü yazdım. Ürkmenizi gerektirecek kadar ağır sonuçları olabilecek bir konu çunku. Ama çocukların ellerinde değil böyle olmaları. En acısı da bu.

litha .!.:

Dikkat eksikliği başlamış dediyse doktorunuz muhtemelen dehbden değil de depresyonun belirtilerinden biri olan dikkat eksikliğinden bahsetmiştir diye düşündüm. Bu sonradan başlayan bir hastalık değil, böyle doğuyoruz ama kadınlardaki hormonal farklılıklar, toplumsal cinsiyet kalıpları ve tanı kriterlerinin de erkeklere göre oluşturulmasından dolayı fark edilmiyoruz. Yetişkin dehb artmadı, sadece yeni yeni fark etmeye başladılar.
Ama anlattıklarınız bana çok tanıdık geldi o nedenle belki bu konuda uzman bir doktora görünmek iyi olabilir. Ben son 10 11 yıldır sürekli farklı doktorlara gittiğim halde hiçbiri fark etmedi örneğin.

Genişletmek için tıkla

Şuan aldığım ilaçla büyük oranda toparlamış durumdayım ancak yine de birçok şeyde hala ilerleyebilmiş değilim, bulunduğum şehirde iyi bir psikiyatriste denk gelemedim maalesef,büyük bir şehire sırf doğru tanıyı alabilmek icin gitmeyi düşünüyorum.
Benim asıl garibime giden ve üzen;küçüklükten bu yaşa kadar olan süreçte böyle bir şeyin sıkıntısını dahi yaşamayıp sorunsuz ve başarılı,maksimum dikkat odaklı birçok şeyi başarmış biri olarak gelebilmiş olmak ancak son yıldır sanki aynı kişi değilmişim gibi sanki o işleri zamanında ben başarmamışım gibi böyle olmam
Belki de böyle doğmuştum ama şuan ortaya çıktı bu durum bilemeyiz.
Küçüklükte ebeveynlerden yeterli ilgi ve sevgi doyumunu alamayan,çocuğun primer bakımını sağlayan kişinin anneden başka birisinin olması da bu bozuklukta büyük bir etkenmiş.
E buna da hiç şaşırmadım çünkü benim baba figürü fiziksel olarak tam ancak ruhsal,duyusal,manevi olarak yarımdı.
Primer bakım verenim de babaannem olmuştu