En Son Yapılan Özel Güvenlik Yenileme Sınav Sonuçları

Bu çalışmada girişimci, girişimcilik ve kişilik kavramlarına değinilmiş olup, girişimciler ile maaşlı çalışanlar arasında kişilik özellikleri bağlamında bir fark olup olmadığı incelenmiştir. Çalışmada, Gençöz ve Öncül ()’nin Türk kültürüne yönelik geliştirdiği ve 45 maddeden oluşan “Temel Kişilik Özellikleri” ölçeğinden yararlanılarak bir anket formu hazırlanmıştır. Hazırlanan anket formu, 1 Kasım Aralık tarihleri arasında, Çanakkale il merkezinde yer alan girişimci ve maaşlı çalışana yüz yüze görüşme yöntemi aracılığıyla uygulanmıştır. Girişimciler ile maaşlı çalışanların kişilik özellikleri arasındaki farklılıklar, T-testi ve Anova testleri aracılığıyla analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda girişimci – maaşlı çalışanların kişilik özellikleri bakımından yaş, medeni durum, gelir seviyesi ve iş durumuna göre, “Dışadönüklük”, “Sorumluluk”, “Uyumluluk”, “Duygusal Tutarsızlık”, “Gelişime Açıklık” ve “Olumsuz Değerlik” boyutları arasında anlamlı bir farklılık bulunmadığı tespit edilmiştir. Girişimciler ile maaşlı çalışanların kişilik özellikleri arasındaki farklılıklar cinsiyet değişkenine göre incelendiğinde ise, “Sorumluluk” ve “Uyumluluk” boyutlarında anlamlı bir farklılık olduğu; kadınların erkeklere göre daha fazla sorumluk sahibi ve uyumlu oldukları sonucuna ulaşılmıştır. Girişimciler ile maaşlı çalışanların kişilik özellikleri arasındaki farklılıklar eğitim değişkenine göre incelendiğinde ise, “Duygusal Tutarsızlık” boyutunda ilköğretim–lise ve lise–ilköğretim eğitim seviyeleri arasında farklılık olduğu; lise eğitim seviyesine sahip girişimci ve maaşlı çalışanların, eğitim seviyesi ilköğretim olanlara göre daha fazla duygusal tutarsızlığa sahip oldukları görülmüştür. Türk kültürüne yönelik olarak geliştirilen “Temel Kişilik Özellikleri” ölçeğinden yararlanılarak gerçekleştirilen bu çalışmanın sonuçlarının literatüre katkı sağlayacağı ve ileride konu ile ilgili yapılacak çalışmalarda yol gösterici olacağı düşünülmektedir. In this study, the concepts of entrepreneur, entrepreneurship and personality are mentioned and also it has been examined whether there is a difference between entrepreneurs and salaried employees in terms of their personality traits. A questionnaire form was prepared by using the "Basic Personality Features" scale developed by Gençöz and Öncül () for Turkish culture and consisting of 45 items for the study. The prepared questionnaire was applied between 1 November and 15 December through entrepreneurs and salaried employees, faceto-face interviewing methods in Canakkale province center. Differences between personality traits of entrepreneurs and salaried employees were analyzed through the t-test and Anova tests. As a result of the study, it is determined that there is no difference between the dimensions of "Outwardness", "Responsibility", "Compatibility", "Emotional Inconsistency", "Developmental Clarity" and "Negative Validity" according to age, marital status, income level and employment status of entrepreneurs and salaried employees. When the differences between personality traits of entrepreneurs and salaried employees are examined according to gender variable, it is seen that there is a meaningful difference between "Responsibility" and "Compatibility" dimensions. According to this difference, women are more responsible and accountable than men. When the differences between personality traits of entrepreneurs and salaried employees are examined according to educational variables, it is found that there is a difference between primary and high school and primary school education levels in the dimension of "Emotional inconsistency". Entrepreneurs and salaried employees with a high school education level are found to have more emotional inconsistency than those with an education level of primary education. It is considered that the results of this study, which is realized by using the "Basic Personality Traits" scale developed for the Turkish culture, will contribute to the literature and will be a guide for the future studies about this subject.

Dağılma sonrası Rusya Federasyonunda mevcut yapının serbest piyasa ekonomisine geçişi ve bu sisteme uygun olarak gerek ülke populasyonunun sınıfsal olarak yeniden şekillenmesi gerekse idari yapının yeni sisteme daha uygun biçimde yeniden yapılandırılması yeni bir gurup aidiyetinin inşasını ve kimlik sorusunuda beraberinde getirmiştir.

Rusya Federasyonunda yeni bir kimlik arayışı her ne kadar yeniden yapılanma süreci ile ortaya çıkan bir olgu olarak görünsede Rusya Federasyonun güncel sosyal yapısı farklı etnik gurupları bir araya getirecek bir mekanizmayı günümüzde mecbur kılmaktadır.

Sovyet Federatif sistemi içerisinde etnik gruplaşmanın aşırı güçlenmesi sadece doksanlı yılların başlarında etnik gruplar arasında ciddi çatışmalar çıkmasına neden olmamış, aynı zamanda günümüz Rusya Federasyonunun geleceğini de tehlikeye sokan problemler arasında önemli bir yer almaktadır.

Bir çok sosyal bilimci, siyasetçi ve araştırmacı günümüz Rusya Federasyonundaki etnik milliyetçiliğin ve etnik guruplar arasındaki problemlerin farkındadır ve bu konularda pek çok araştırmalar yapılmaktadır.

Rusya Federasyonundaki bu sorun bir kimlik problemi olarak ele alınırsa kimlik meselesinin Rus tarihi kadar eski bir olgu olduğu anlaşılır. Diğer bir değişle Rus devlet yapısının gelişimi zaman içerisinde kendi kimlik anlayışınıda geliştirmiştir. 

Rusya Federasyonunun çok uluslu yapısı onun tarihi gelişim süreci içerisinde ortaya çıkmıştır. Çarlık Rusyasının kuruluşundan itibaren devlet’in sınırları sosya-politik dinamikler sonucunda sürekli genişlemiş ve bu genişlemenin sonucunda devletin sınırları genişlemekle beraber Rus olmayan pek çok unsur imparatorluk idaresi altına girmişdir. Bu oluşum şüphesiz idari anlamda sürekli kendini yenilemeye zorlayan bir yenilenme çabasını da beraberinde getirmişdir.

Bu dinamik yapı içerisinde devlet yöneticileri ülke içerisindeki düzenin sağlanması için pek çok idari aygıt geliştirmiş, geliştirilen bu idari yapılanma beraberinde devletin himayesi altındaki nüfus ile arasındaki ilişkiyi tanımlayan farklı bir kimlik anlayışınıda dönemsel olarak farklı şekillerde beraberinde getirmişdir.

Gerek Çarlık Rusyası gerekse Sovyetler Birliği incelenecek olursa yapılan idari reformlar ve bunların sonucunda devletin himayesi altındaki nüfusu tanımlama biçiminin sürekli olarak değiştiği görülmektedir.

Örneğin, Büyük Peter, II. Yekatarina ve I. Aleksander dönemlerinde “Büyük Rus Milleti” veya “Rus Milleti” terimleri ortaya çıkarken, II. Nikolay döneminde “Çok Halklı Millet” ve Sovyet döneminde “Sovyet Halkı” terimleri ortaya çıkmıştır.

Transformasyon süreci sonrası yeni bir ekonomik ve siyasi yapılanmaya geçilmesi ile birlikte vatandaşlık temeline dayanan yeni bir kimlik anlayışınında ortaya konulması kaçınılmaz hale gelmişdir. Vatandaşlık temeline dayanan bir milliyetçilik anlayışının belirmesi ile birlikte de “Rossiyanin” veya “Rusya Milleti” terimleri tartışmaya açılmışdır[1].

Rusya Federasyonu için oluşturulması planlanan bu yeni yapılanma ve inşa edilmek istenen “Rossiyanin” kimliği mevcut sosyal yapı ve ilişkiler gözden geçirildiğinde oldukça zor bir, durum arzetmektedir. Nitekim, tarihsel süreç incelendiğinde Çarlık Rusyasının idari yapılanması ve devletin ideolojik örgütlenmesi tüm farklılıkları içerisine alan bir bütünleşmeden ziyade, egemenliği altındaki nüfusu farklı şekillerde ayrıştıran ve bu şekilde yönetimin sağlanması prensibi üzerine kurulmuştur.

Bu anlayış Sovyetler Birliği döneminde de devam etmişdir. Bu dönem incelendiği zaman her ne kadar kendi içerisinde farklı bir ideolojik yapı ve öngörü barındırsa da Sovyet milletler politikası Alman modeli “etnik-milliyetçi” bir yapıyı benimsemiş ve ülke etnik gurupların ayrı ayrı egemen oldukları ve nüfusa orantılı olarak kurulan pek çok cumhuriyet ve otonom bölgeden oluşan bir idari yapılanmaya gitmişdir.

Devletin geliştirmiş olduğu bu ideolojik örgütlenmeye paralel olarak da Sovyet Bilimler Akademisi “millet” kavramını etno-kültürel bir cemaat olarak tanımlamış ve yurttaşlık ile bir ilişki geliştirmemiştir.

Diğer bir değişle Rusya Federasyonunda yapılmaya çalışılan bu proje Alman modeli olan etnik-milliyetçilikten, vatandaşlık prensibine dayalı Fransız tipi milliyetçiliğe geçiş anlamına gelmektedir.

Bu noktada, bu geçiş pekçok kuramcı ve siyasetçi için oldukça şüphe çekicidir.

Her ne kadar itirazlar ve şüpheler olsada, Rus Bilimler Akademisi Etnografya ve Antropoloji bölümü başkanı Akademik V.A Tişkov etnik milliyetçilikten yurttaşlık temelinde Fransız tipi milliyetçiliğe geçişin mümkün olabileceğini düşünmekte ve geçişi destekleyen aydınların başında gelmektedir. V.A. Tişkova göre; Rusya bir çok milleti bünyesinde barındırmaktadır, bu yüzden çok milletli bu yapının üzerine yeni bir millet inşasının gerekli olmadığını düşünmektedir. V.A. Tişkova göre Rusya Federasyonun da tartışılması gereken konu ortak bir Rusya kimliği ve bu çerçevede yakalanması gereken bir Rusya vatanseverliğidir[2].

Rusya Federasyonunda yeni bir ulusal kimliğin inşasından yana olan V.A. Tişkov için Rusya Federasyonunda tartışılması gereken birleşik bir Rusya vatanseverliğinin temelinin atılması aynı zamanda planlanan bu aideiyetin de temelini oluşturacakdır. Böyle bir temel üzerine ortak bir Rusya kimliğinin inşa edilmesi mümkündür.

Bu kimlik oluşumunun temelini Tişkov “veya-veya” şeklinde değil “ve-ve” şeklinde formüle etmiştir. Bu mantığa göre inşa edilecek kimlik (Rus veya Rossiyane yada Çeçen veya Rossiyanin) şeklinde değilde (Rus ve Rossiyanin veya Çeçen ve Russiyanin) şeklinde olması gerekmektedir[3]. 

Rusya Federasyonunun geneli düşünüldüğünde her ne kadar dil, din ve kültür gibi bir birleri ile ortak noktaları olmayan bu farklı etnik guruplar, tüm etnik gurupların içerisinde yaşadıkları “vatan” kavramı etrafında bir araya getirilebileceği düşünülebilir[4]. 

Rusya Devlet başkanı Vladimir Putin’in farklı zamanlarda yapmış olduğu konuşmalar dikkatle incelendiği zaman vatan ve ortak geçmiş gibi olguları nasıl din ve kültür gibi birbirinden farklı etnik guruplar arasında bir bağ olarak kullanıldığı ve oluşturulmak istenen “Rossiyanin” kimliğinin temelini vatan ve ortak geçmiş gibi olguların üzerinde nasıl kurgulandığı görülebilir. 

Bu konuşmalardan bir kaçına kısaca bakılacak olunursa 12 Haziran yılında “Den Rossii” Rusya Günü bayramında devlet başkanı Vladimir Putin şu ifadeler ile ortak bir vatana duyulan aidiyet duygusunu pekiştirmişdir: “Hernerede doğduysak, hernerede büyüdüysek orası bizim anavatanımızdır. Biz hep birlikte güçlü Rusya halkıyız”.

5 şubat yılında Çeboksarda düzenlenen bir başka toplantıda ise Vladimir Putin yine ortak vatan kavramı etrafında Rusya kimliğinin pekiştirilmesi hususunda şu cümleleri kullanmışdır. “Bizler Sovyetler Birliği zamanında –Sovyet Halkının birliğini sağladık. Bugün inanıyorum ki Rusya halkına bir millet diyebilmemiz için elimizde yeterince sebep vardır. Benim bakış açıma göre bizler bir bütünüz. Bizlerin ataları bu birlik ve beraberlik için pekçok şey yaptılar. Tüm bunlar bizlerin bugünkü gerçeklerini ve tarihimizi oluşturmaktadır”.

Rusya devlet başkanı Vladimir Putin benzer cümleleri yılında Kazan şehrinin bininci yıldönümü kutlamalarında da kullanmışdır. Vladimir Putinin Kazanda yaptığı konuşma şu şekilde devam etmektedir. “Kazan olmadan, Tatar kültürü olmadan ne Rusya halkı olabilirdi nede Rus devleti olabilirdi. Yüzyıllardır süren bu birliktelik bugünde sürmektedir”[5].

Sonuç olarak, bugün Rusya Federasyonundaki sosyal durum (ülkeye yapılan göç, etnik guruplar arası ilişkiler ) göz önüne alındığında bir Rusyalı kimliği çerçevesinde ortak bir aidiyetin öne çıkartılması oldukça zor görünmektedir.

Geçmişten ders çıkartan ülke eliti bu durumu ülkenin istikrarını sarsabilecek önemli güvenlik sorunlarının başına oturtmakta ve çözüm için çalışmaktadır.