Güzel Olduğunuz Kadar Küstahsınız

Kilim Gazetesi yazarlarından Nejdet Niflioğlu, “Güzel Olduğunuz Kadar, Küstahsınız Da” başlıklı yazısında, Türkiye’den Almanya’ya gelerek sahne alan bazı sanatçıları eleştirdi.

İşte yazar Niflioğlu’nun o yazısı:

Güzel Olduğunuz Kadar, Küstahsınız Da

Nejdet Niflioğlu

Değerli okurlarım, yazımın başlığını eski bir Yeşilçam filminden aldım. Dikkatinizi çekmesi için.

Buna marketing de diyebiliriz. Hemen yadırgamayın. Bakın başkaları neler yapıyorlar, neler söylüyorlar. Geçenlerde, Türkiye’de canlı programlarıyla ün yapmış bir komedyen Stuttgart’ta sahne almış.

Çok heyecanlı olduğunu da şu sözlerle ifade etmiş: “Ne de olsa, burası Stuttgart, yani Almanya’nın İzmir’i. Geçen hafta Dortmund’da gösteri yaptım yani Almanya’nın Yozgat’ı…”

Eh, bunu söyleyen ünlü bir komedyen. Ne yapsın seyirciler? Tabii ki gülmüşler. Aman ne espri. Gülmede yanında yat. Üstelik; nereye ve kime çamur atıldığı da belli değil.

Şimdi aynı espriyi bizim gibi sıradan vatandaşların yaptığını hayal edin. Biz zaten yapmayız, orası kesin. Ama yapmış olsak bile kendi içimizde bir burukluk, bir rahatsızlık his etmez miyiz?

Şimdi yine birileri kalkıp, sanat özgürlüğü, komedi, eğlence, ifade özgürlüğü falan diyecek. Bunlara benim de saygım sonsuz! Elbette sanat özgür olmalı, eğlenceye sınırlar konulmamalı ama ifade özgürlüğünün anlamı gerçekten her aklına geleni söylemek mi, yoksa gerektiği yerde bazı şeyleri dillendirmemek mi?

Bir avuç seyirciye tebessüm ettirmek için, ucuz bir espriyle binlerce vatandaşın kalbini kırmak doğru olabilir mi? Bizim ahlak kurallarımıza göre her kişinin ve her işin bir şerefi vardır. Bilhassa biz, vatanımız Türkiye dışında yaşayan insanlar olarak buna çok önem vermekteyiz. Ne yemek yediğimiz kabı pisleriz ne de aslımızı inkâr ederiz. Dortmund, yemek yediğimiz kabın (Almanya’nın) bir parçası. Yozgat ise aslımız (Türkiye’nin) bir parçası. Bizim için Stuttgart-Dortmund veya İzmir-Yozgat ayırımı yok. Olmamalı!

Burada sahne alan sanatçılar da işlerini şerefleriyle yapmalarını hem yaşadığımız ülkenin hem de uyruğu olduğumuz vatanımız Türkiye’nin yöreleri arasında ayırımcılığı körüklememelerini istemek bizim en doğal hakkımızdır.

Ben kendim İzmirliyim. Türkiye’mizin her yöresinden insanlar tanıyorum. Benim için herkes değerli, temiz, namuslu, şerefli ve güvenilirdir.

Bir insan bu saydıklarımın birinden taviz verdiğinde, şahıs olarak hata işlemiş olur. Sonuçta o şahısla olan ilişkilerimi gözden geçiririm, o şahsın hemşerilerinin tümüyle değil. Siz Yozgatlılar hepiniz aynısınız demem mesela.

Çocukluğumdan beri rahatsız olduğum konular arasında “genelleştirmeler” hep başı çekenler olmuştu. Her genelleştirmenin arkasında yatan ön yargılar da ayrıca rahatsızlık veriyor. Ben hep bunlara karşı çalıştım.

Dünyada her şeyi açıklayabilen bilim dalı olarak tanımladığımız matematikte bile genelleştirme yoktur. Biliyorum, aranızda çok sayıda bilim insanları, mühendisler, fizikçiler ve matematikçiler var. Hepiniz bunun aksini iddia ediyorsunuz. İşi fazla bilimselliğe dökmeden, tüm okuyucularımın anlayabileceği bir örnek vermek istiyorum.

Okul zamanınızda mutlaka şu tip matematik problemleri çözdünüz: 1 işçi 1 kuyuyu 6 saatte kazıyorsa, 3 işçi bu kuyuyu 2 saatte kazabilir. Matematikte bir genelleştirme olsa, şu soruyu aynı mantıkla çözebilir olmalıyız: 1 kadın 1 bebeği 9 ayda doğurabiliyorsa, 9 kadın 1 bebeği 1 ayda doğurabilir mi? Mümkün değil!

Matematikte genelleşme olmadığı gibi, sosyoloji de de yoktur. Size anlatılanları kendi açınızdan değerlendirmenizi çok öneririm. Mesela, İtalyanların çok makarna tükettikleri doğrudur. Ama Avrupa’nın en büyük pirinç üreticisi de İtalya olduğunu bilmek lazım.

Bakarsınız pek yakın zamanda bu bilgi işinize yarayabilir.

Sevgiler ve Selamlar

Kudret Altındağ

ETİKETLER: Türkiye Almanya Sanatçı

“Size baba diyebilir miyim?”

“Senin annen bir melekti yavrum!”

“Durun siz evlenemezsiniz! Siz kardeşsiniz!”

“Tanrım görmüyorum!”

“Güzel olduğunuz kadar küstahsınız da…”

Bu replikleri duymayan kalmamıştır. Yeşilçam’ın o unutulmaz sıcacık samimi filmlerinin hemen her birine işlemiş bazen hüzünlendiren bazen de hafif gülümseten cümleler. Çoğumuza bu filmler artık naif gelse de aslında o naifliği de özlüyoruz zaman zaman. O imkansız ama uğruna sonuna kadar savaşılan aşklar, aile bağları ve bazen de normal hayatta gerçekleşmesi imkansız mucizeleriyle her birimizin hayatının bir yerine işlemiş bir Türk filmi vardır muhakkak… Kendinden bir şeyler bulduğu, yaşadıklarını hatırlatan filmler…

İşte tüm o filmlerin hikayelerini, geçmiş anıları bir arada toplayan, sayısız resim ve belgenin yer aldığı bir müze buldum. Giriş cümlelerinden de anlaşılacağı üzere sinema ve tiyatroyla ilgili bir müzeden bahsedeceğim. Taksim’de Galatasaray Lisesi’nin sağından 50 metre kadar yürüdüğünüzde karşınıza çıkan Türvak-Sinema&Tiyatro Müzesi.

Daha girişte duvarlarda sayısız –hayatta ya da hayatını kaybetmiş- oyuncu ve yönetmenin fotoğrafları karşılıyor sizi. Ve zamanında izleyicileri sinemalara çeken filmlerin afişleri bulunuyor.

Adile Naşit’ten Kemal Sunal’a, Yılmaz Güney’den Sadri Alışık’a çok sayıda sanatçının balmumu heykelleri de özel bir bölümde sergileniyor.

En ilgi çekici bölümlerden biri ise ’lü yılların sonuna kadar varan eski tiyatro-sinema biletleri, afişleri ve belgelerin olduğu bölümler. İnsan gezdikçe o kadar eski yıllarda sanata verilen değer görünce şaşırıyor, seviniyor ve bazen de hüzünleniyor!

Orta Oyunu’ndan Karagöz ile Hacivat ve Muhsin Ertuğrul gibi yönetmenlere ayrılmış özel bölümler de yer alıyor.

Ve tabi teknikten anlayıp hoşlananlar için görülebilecek sayısız kamera ve teknik alet de bulunuyor. Yıllar içinde yaşanan değişimleri görmek mümkün.

Özetle özlediğiniz, kaybettiğimiz ve bazen de tanımadığınız binlerce sanatçının arasında kaybolabileceğiniz bir yer. Bilim adamları ya da sanatçılar arasında kaybolmak kayboluşların en güzelleridir. Kaybolun kaybolabildiğiniz kadar…

Yeni şeyler de öğreniyorsunuz tabii. Mesela ben fotoğraflar arasında Cem Karaca’nın anneannesinin (Marie Felekyan) bir fotoğrafını gördüm. Bir tiyatro sanatçısıymış o da annesi Toto Karaca gibi. Nesiller boyu sanatçılar…

Yolunuz düşerse uğrayın Kemal Sunal, Cüneyt Arkın, Adile Naşit, Sadri Alışık, Türkan Şoray, Münir Özkul, Tarık Akan ile birkaç dakika geçirin… Tarık Akan demişken 6 Aralık’tan itibaren özel Tarık Akan sergisi açılacakmış. Vakit olursa onu da yakalamaya çalışacağım… Yakalarsam anlatırım, siz yakalarsanız siz bana anlatın…

Nayır nolamaz… Yazının sonuna geldim. Daha fazla spoiler vermek istemiyorum… Peki sizin en sevdiğiniz replik/ler hangisi?
@ Başak Sezen