Ankara Yokuşları

cebeci köylüler sokakta oturdum bir süre. eve çıkmak için siyasalın yanından çıkan bir yokuş vardı. bana misafir gelince adresi şöyle tarif ederdim.
siyasalın yanında bir yokuş var ona çık kalbin duracak gibi olursa dur sola dön ben o sokaktayım.
inanın evime gelen iş arkadaşım aynen dediğim gibi olmuş.
nefesim kesildi duraksadım birde baktım senin sokaktayım dedi.
benim ki yine iyi biraz daha tırmanınca daha da dikleşiyordu o yokuş. zaten o yokuşun sonunda yıl parkına çıkıyordu.
bir diğer yokuşta kaleye çıkarken karşılaştığımız yokuş bildiğin dağa tırmanıyorsun zaten.
şimdilik aklıma bunlar geliyor

(bkz: dikmen) tabi ki konu tartışmaya kapalı.

demirlibahçedeki bir sokaktır. ben böyle eğim görmedim arkadaş.

arkadaşın birisi yukarda bahsetmiş kesinlikle bizim evin önündeki yokuş 50 metre felan ama çıkarken anam ağlıyor.

(bkz: cebeci doruğu sokak)

(bkz: cebeci süngübayırı sokak)

mamak demirlibahçe mahallesindeki bir sokaktır. o kadar diktir ki adı iniş sokağı'dır.

cevizlidere ile öveçler arasındaki tüm sokaklar. araba ile yokuşu çıkmaya çalışın size uzaya çıkan mekik kullanıyormuş hissi veriyor. zira diklikten yokuşu göremiyorsunuz.

ayrıca mevzubahis yerlerdeki beş katlı iki binanın birisinin çatısı diğerisinin giriş katından görülüyor varın siz hesap edin.

siyasal'ın yanından köylüler sokağa çıkan yol denmiş. yetmez bir kere daha tekrarlanmalıdır. bazen yılıp, talihime kızıp yolu metre kadar daha uzatıp iç cebeci'den dolandığım olurdu.

köylüler sokak, iç cebeci ne diyon mk?
bunu dediniz, hissediyorum.

(bkz: dedeefendi sokak)
yaklaşık 5 senemi geçirdiğim, ankara'da en özlediğim yer.