Demirin Tuncuna Insanın Şiiri

“O iyi insanlar, o güzel atlara binip çekip gittiler. Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık.”

Uğurlar olsun koca çınar; Yaşar Kemal Usta!

******

Söyleyen Yaşar Kemal olmasaydı; “İnsanın piçine kaldık” ifadesinden dolayı kimbilir kaç kişi apar-topar derdest edilir, gözaltına alınır, haklarında hakaretten tutun da darbe yapmaya varana dek her türlü üst düzey suç unsuru sabit bulunup, içeri tıkılırdı!

******

O iyi insanlar, doğanın kanunu, çekip gidiyorlar Bıraktıkları ışık öte yerde yansıyacaktır, elbet!

******

İnsan doğar, yaşar ve ölür

Bu kadar basit olan bir olgu içine öyle şeyler sığdırır ki; nefret, sevgi, aşk, güven; korku, vicdan, empati-sempati; efendime söyleyeyim: hırs, öfke, intikam!

İnsanın doğasında olan şeyleri yok saymanın anlamı yok!

Olumsuz olan duygu, dürtü ve davranışların nedenlerinin araştırılıp da o nedenlerin ortadan kalkmasına yardımcı olmak gerek.

******

Bir çok ülke bu araştırmaları yapıyor; neden yapıyorlar, biliyor musunuz? Daha mutlu bir halk için!

Daha mutlu bir halk isteyenler şunun gayet farkında olanlardır: Mutlu olan bireylerden zarar gelmez!

Mutlu olan bireylerden oluşan toplumlarda hırsızlık, cinayet, yalan söyleme; efendime söyleyeyim on beş yaşındaki bir kızın öpüşme fotoğrafını çekip de şantaj olarak kullanarak fuhuşa sürüklemesi mümkün değildir!

Kız aynen olayı babasına-annesine anlatır; onlar da “Mini etek mi giydin?, Ayyy, kikirdedin mi? Diye sormazlar!

Bir insanın bir başka insanı tehdit etmesidir konu; bu kadar!

Cezası da sabittir!

Öyle yok dekoltesiydi, eteğinin boyuydu falan İşlemez arkadaş!

******

İyi insanlar çekip gidiyorlar

İnsanın puştuna kalıyoruz

******

Bisiklet sürmeyi öğreten babamdır; yedi yaşındaydım sanırım. Çok özenmiştim Koskoca bir bisikletti; benim bile değildi Yabancı da değillerdi, kuzenlerimindi

Seleye oturttu, bacaklarım yere değmiyor (Gerçi o vakitler bisikletler ya çok küçük ya da çok büyüktü; benim boyum ise hep küçük bisikletlere büyük, büyük bisikletlere küçük kaldı!)

Bisiklete binmeyi kocaman yeşil bir bisiklet ile bana öğretti!

Ayaklarım yere değmiyor İnsan ayakları yere değmeden nasıl kendini güvende hissedip de “Pedallara bas”, önüne bak; yalnızca önüne diyen birinine güvenir?

Babana güvenebiliyorsan, onun yapabilirsin dediğine de güvenebilirsin!

Sonra, kırmızı bir bisiklet aldı; karne hediyesi Kırmızı bisikletim ve ben ne yollar katlettik; saçlarım uçuştu; nasıl keyif aldım; anlatamam!

******

Gün geldi aşk adına hatalar yaptım; babam hep yanımdaydı Annem gibi

Velhasıl; O güzel insanlar o güzel atlara binip çekip gidiyorlar; Bizlerden az kaldı!

Bizler; o güzel insanların çocuklarıyız! Bizim çocuklarımız da güzel olabilir ya da çirkine de evrilebilir; öyle kaypak bir istismar var; naif bir Allah ve din araştırmasına yönlendirildiklerini sanırken malzeme olmaları konusunda uyaranları “Şeytan” olarak görebilir; ya da gerçeği görebilirler

******

Kızlarına bisiklet sürmeyi öğreten babalardan kızlarına bisiklet kullanmayı yasaklayan babalara geldik!

Bundan sonra “Köy insanının aklı-selimine değer veren de olmaz!

Değer görmeyen zihniyet de aynı yönde devam etmez!

******

Baba dedem Ege’nin bir köyünde fırıncıydı; hayatımda gördüğüm ilk minik ekmeği dedem ben ve kızkardeşim için yapmıştı!

Kaç dede torununu önemser, bilmiyorum; kaç torun da dedesini öylesine özler ve sever?

Korkutmayan insanlar dersek kısaca

Sahi yaa Dedem beni yalnızca sevdi Önemsedi Küçük düşürmedi!

O, güzel insanlar giderken arkalarında güzel şeyler bıraktılar

(Babadan oğula geçen ne güzel bir şeydi: Ne dedem ne de babam kucaklarını bensiz bırakmadı!)

******

O iyi insanlart çekip giderken bıraktıkları bir değerler vardı; onların bıraktıkları değerleri anlayan birileri de var, halihazırda

Peki; bir süre sonra?

Demirin tuncuna, insanın piçine mi kalınacak?

Biz geldik ellili yaşlara, bizler gidince çocuklarımız ne kadar mukavemet eder, bilemeyiz

Onlar; her şeyi göze alıp da, mukavemet ettiler diyelim; başlarına neler gelir, bilemeyiz!

******

Güzel şeyler bırakmak vardı; özgürlük, sevgi, barış gibi Nefret ve paradan ibaret bir sistemein içine bırakıyoruz!

Nefret ve Para tüm güzel şeylerin üstündeymiş; bunu anladık!

Sevgi öyle bir anahtarmış ki; tüm kapıları açtığı kadar kilitleyebilirmiş!

Sevgi ile büyüyen çocuklar kine kapılarını kapatırken, sevgisiz büyüyenler kin ve nefret ile dolu olup, bu anahtar ile tüm kapıları açmayı düstur haline getirebiliyormuş!

******

Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık!

Daha neler göreceğiz; adını koymak edepsizlik olur!

http//funduszeue.info

[email protected]

Nurunu Aşka Nar Etmiş Şiirde Bir Dimdik

Veya Bir Asır Ötemizden Kopartılmış Acı Bir Çağ Ağıdı Olarak Seyrani

Bir halkın gönlüne “meyman” olmuş, geçmişin bütün büyük eski ozanlarına

bize kadar sürenler ile sürüp gelen bir büyük yola saygı ile

Seyrani

Bir halkın bir hazin kaderidir böyle büyük dertli olmak, böyle büyük gamlı olmak. Bir halkın kaderi bu topraklarda daha doğarken yazılıdır alınlarına ve bu yazı ile anneler, babalar, evladlar doğarlar, bu yazı bu kader ve kederleri ile dururlar, üzerine doğdukları kendileri gibi dertli ve gamlı bu topraklar üzerinde. Bu yazıya büyük bir tevekkül ile boyun eğmek, bu yazıya başkaldırmamak korkularından, korkaklıktan değil, her şeye karşı gösterdikleri bir büyük sabırdan ve sonsuz bir tevekküldendir. Kaderlerine, hayatlarına en büyük başkaldırılarıdır bu büyük sabır ve tevekkül. İnançları, ellerini büyük bir samimiyet ve itikat ile üzerlerine bastıkları kitap, yaşadıkları doğa, milyon yıldızlar ile üzerlerinde dolu dönen büyük gökyüzü ve üzerinde çeşit çeşit insan, bitki, hayvan canlı cansız varlıklar ile huy ve koku ile bir olup muazzam bir şekil alan yeryüzü bunu söyler, bunu, bu sabrı fısıldar onlara. (daha&helliip;)

Read Full Post »